“Een haperend lijf… Hoe nu verder?.

We hebben niet allemaal het lijf van een topsporter. Dat weten we en de meeste van ons vinden dat oké. We vinden het oké omdat we waarschijnlijk ook niet de ambitie hebben om een topsporter te worden. We vinden het fijn om te sporten/bewegen en ons lijf goed te onderhouden. Maar wat als dat niet meer lukt? Door een ongeluk of een ziekte doet je lijf niet meer wat je zou willen. Je mist spierkracht of hebt voortdurend pijn wat bewegen moeilijk maakt. Sommigen mensen worden ziek of krijgen een ongeluk waardoor hun lichaam niet meer werkt als voorheen. Soms volgt er een revalidatietraject. Zeer bekwame mensen gaan fysiek en mentaal met je aan de slag. Je weet dat je nooit meer helemaal de oude wordt want dat hebben de artsen je direct verteld. En toch houd je jezelf voor ogen, dat jij een uitzondering bent. Jij wordt weer helemaal de oude en daarom ga je keihard aan het werk. Dan volgt het moment dat je weer naar huis mag. Superblij verlaat je het ziekenhuis of de revalidatiekliniek. Thuis werk je verder aan jouw herstel. Keer op keer word je echter geconfronteerd met het feit dat je lijf niet meer werkt als voorheen. Het lijf laat je in de steek. Je baalt, wordt verdrietig, raakt gefrustreerd en komt terecht in een negatieve spiraal. Dag in dag uit leg je de nadruk op wat je allemaal niet meer kan. Langzaam verdwijnt de vreugde of zelfs de zin in het leven. Je ziet alleen maar hard lopende, fietsende sportende mensen. En je baalt! Je baalt dat jij dit niet meer kan. Nu ga ik je niet zeggen dat je nooit meer mag balen want je mag zeker balen. Wel kun je jezelf afvragen wat balen en de aandacht vestigen op wat je niet meer kan jou oplevert? Ga je je beter of alleen maar slechter voelen? Natuurlijk is het ongelooflijk balen dat je bepaalde dingen niet meer kan. Maar heb je door, dat je wel de verwachting blijft houden dat je het wél moet kunnen? Gevolg is dat je keer op keer teleurgesteld wordt.

Posted: woensdag 12 januari 2022

Een haperend lijf… Hoe nu verder

Wat brengt het jou dat je steeds maar weer de aandacht vestigt op wat je niet (meer) kunt? Nou? Je hebt altijd een keuze. • Blijf je de aandacht vestigen op jouw probleem of • kies je ervoor te onderzoeken hoe je het probleem een plaats leert geven en van daaruit verder gaan kijken? Blijkbaar hoort dit ongemak bij jouw leven. Hoe shit dat ook is. Blijf je balen over de situatie waar je niets aan kunt veranderen of kies je ervoor om te kijken waar jouw waarden liggen. Waarden zijn dingen die jij echt waardevol vind in het leven. Bedenk eens wat jou wel gelukkig maakt? Zeg niet direct dat niets jou meer gelukkig maakt maar neem er serieus even de tijd voor. Adem een paar keer in, en weer uit. Waar ben je dankbaar voor, wat maakt je gelukkig en blij? En nogmaals blijf niet hangen in dat je niets meer leuk vindt en dat niet jou gelukkig maakt. Is dat toch de gedachte die door je hoofd schiet bedenk je dan het volgende. Waarschijnlijk ben je vanmorgen wakker geworden in een warm bed en niet buiten in een portiek of kartonnen doos. Je kon je douchen met drinkwater! De koelkast is gevuld met eten en drinken. Dat zijn zo maar enkele voorbeelden waarvoor ik iedere dag dankbaar ben. Als je dat tot je door laat dringen voel je, je dan niet een heel klein beetje beter? En nogmaals, ik vraag niet om vanaf nu altijd blij en gelukkig door het leven te gaan. Want zo zit het leven nou eenmaal niet in elkaar. Het leven bestaat nou eenmaal uit up-and-downs. Als je het besef er is kunnen we naar de volgende stap. Ga eens na of er nog meer dingen zijn waar je van kunt genieten Wat is er belangrijk voor jou? Oftewel wat zijn jouw waarden? Voorbeelden van waarden: Liefde, vriendschap, verdraagzaamheid, gelijkwaardigheid, vrijheid, onafhankelijkheid, respect, eerlijkheid, werk hobby’s, familie, plezier enz.. Nu je weet wat je belangrijk vindt kun je op zoek gaan naar wat je vandaag zou kunnen doen. Een belangrijke tip die jij ongetwijfeld hebt gehad is, kijk naar wat je nog wel kunt in plaats van blijven hangen in wat je niet kunt. Klinkt enorm afgezaagd maar het is zó belangrijk om hier bij stil te staan. Probeer eens te genieten van kleine dingen zoals een warme douche, een kop koffie of van de zon. Tover eens een glimlach op je gezicht. Doe dan, nu �� Voel wat alleen een glimlach al met je kan doen. Voel je het? Door te glimlachen maakt je lichaam het stofje endorfine aan. Hierdoor ga je je vanzelf meer ontspannen voelen. Met glimlachen geef je aan je lichaam eigenlijk een seintje dat alles veilig is. Een teken dat er minder of geen stress is, waardoor je adrenalinegehalte afneemt. Hoe vaker je glimlacht hoe beter jij je gaat voelen.  Langzaam opbouwen van jouw belastbaarheid Bedenkt drie stappen die je kunt zetten om je belastbaarheid langzaam maar zeker op te kunnen gaan bouwen: 1. Wat is de kleinste stap die je kan zetten? Wat kun je doen waarvan je zeker weet dat jouw lijf dat ook echt kan? 2. Wat zou de stap daarboven zijn? Bedenk iets wat nog steeds haalbaar is. 3. En wat zou de derde stap zijn? Zelf geef ik mijn cliënten geregeld het voorbeeld hoe ik geniet van een lange boswandeling. Een lange boswandeling is voor mij een wandeling van wel anderhalve kilometer waarbij ik halverwege uitrust op een bankje. Want ik weet waar ik over praat. Ik heb namelijk een progressieve spierziekte. Lopen is voor mij dus niet zo vanzelfsprekend. Ook ik baalde vroeger dag in dag uit van het feit dat ik de spierziekte heb. Na een wandeling van één kilometer (op een goede dag) kwam ik moe en vooral gefrustreerd thuis. En omdat ik mij zo niet wilde voelen ging ik niet meer naar het bos. Probleem opgelost! Of toch niet? Wat leverde deze keuze, om niet meer naar het bos te gaan mij op? Niets! Nou ja op korte termijn leverde het mij op dat ik me niet gefrustreerd, verdrietig en boos voelde. Op lange termijn kostte het mij veel meer. Ik kwam niet meer in het bos, genoot niet meer van de vogels of de geur van lente of herfst. En dan baalde ik weer dat ik nooit meer naar het bos kon. Maar was dat ook zo? Kon ik nooit meer naar het bos? En dus besloot ik dat ik weer van het bos wilde genieten. In mijn eentje, in mijn eigen tempo wandelde ik een stukje. Ik gebruikte hierbij al mijn zintuigen en ik genoot. Ik keek om mij heen, rook de lente, zomer, herfst of winter en luisterde naar de geluiden van de knisperende bladeren en de zingende vogels. Ook nu kwam ik moe thuis maar deze keer moe maar voldaan. Ik had genoten van het bos al was het maar een uurtje. Dat kun jij ook leren. Stapje voor stapje. En daar wil ik je heel graag bij helpen. Oefening 1. Omschrijf het fysieke probleem waar je mee worstelt 2. Wat doe je allemaal om dit probleem op te lossen? 3. Denk je dat het probleem hierdoor binnen afzienbare tijd ook echt opgelost wordt? 4. Wat doe je allemaal om een beetje handig met je probleem om te kunnen gaan? Denk bijvoorbeeld aan voldoende rust nemen, hulp van anderen aannemen, kwetsbaar mogen zijn enz.. 5. Wat zou je daarin anders of beter kunnen doen? 6. Wat ga je de komende tijd allemaal doen om jouw probleem op te lossen? 7. En: Wat ga je doen om het jezelf wat makkelijker te maken, zodat je beter om kunt gaan met het probleem? Dank je wel, dat je de moeite hebt genomen om mijn blog te lezen. Positieve groet, Mirjam ten Hoopen